دوبیتی خراسانی-1

سه پَن روزه که بوی گل نیامد               صدای چهچه بلبل نیامد

بِرِن از باغبان گل بِپُرسِن                 چرا بلبل به سیر گل نیامد

شب مهتاب مهتابُم نیامد                  نشستُم تا سحر خوابُم نیامد

نشستُم تا سحرقلیوکشیدُم                 که یارهرشُوم امشب نیامد

دوبیتی خراسانی-2

بیاجانابه جانِت بنده یُم مو              بغل بُگشا که سِرماخوردَه یُم مو

بغل بُگشا ُوزودُم در بغل گیر                   همو یار قدیمِ کهنه یُم مو

سر راه مورَه دختر گرفته                     کمربند موره مُحکم گرفته

بِرِن بر مادر دختر بگویِن                   که عقد ما و دختر سر گرفته

يَرَه گَه كارِ مو و تو دِرَه بالا مي گيرِه

  

                                   ِ   ذره ذِره دِرَه عشقت تو دِلُم جا مي گيرِه

 روز اول به خودُم گُفتُم ايَم مثل بَقيِ

                                       حالا كم كم مي بينُم كار دِرَه بالا مي گيرِه

 چَن شَبه واز مثِ چهل سال پيش ازاي مرغ دِلُم

                                       تو زمستون بِهِنَه ي سِبزهُ و صِحرا مي گيرِه

 چَن شَبه واز مي دوزُم چِشمامِه تا صُبحه به چُخت

                                      یا بِيِك سَم بيخودي مات مِنَهُ، را مي گيرِه

 تا سحر جُل مي زِنُم خواب به سُراغُم نمياد
 

                                     هي دِلُم مثل بِچَه بِهَنِه بي جا مي گيرِه

 موگومِش هرچي كه مَرگِت چيه كوفتي! نِمِگَه
 

                                     عَوَضِش نِق مِزِنَه ذِكر خدايا مي گيرِه

 پيري و معركه گيري كه مِگَن كار مويه
 

                                     دِفتر عُمر داره صفحه پينجاه مي گيرِه

 اون كه عاشق شده پِنهون مِكِنَه مثل اويَه
 

                                    كه سِوار شُتُرَ و پوشتِشِه دولا مي گيرِه

 كُتا كِردَن دامِنارِ تا بيخِ رون، مَشتي عماد!
 

                                    ديگه مِجنون توي خواب دامنِ ليلا مي گيره

عماد خراسانی